سلام حضرت دلبر /سلام قرص قمر/ زمین که لطف ندارد/ از آسمان چه خبر

  

 

 

 

شاید هر میلادی یک تلنگر باشد ، یک شروع تازه به دنیای بهترین ها !

یا جایگاهی برای آغاز یک مسیر درست !

گاهی هم ، تجدید پیمانی است برای همیشه ماندن !

کسی چه می داند فردا چه خواهد شد؟

من و تو در کدامین سرزمین به جاودانگی خواهیم رسید؟

به آرامش ابدی!

به تک تک ثانیه های عمرم می اندیشم و خیره می شوم به روزی که می آید و نامش فرداست !

بدون آن که قادر باشم ، حتی یک صدم ثانیه ی آن را به عقب برگردم و ...

فرصت جبران دیگر شاید نباشد !

 فرصتی برای خوب زندگی کردن ، خوب اندیشیدن  و خوب انتخاب کردن و بالاخره خوب رفتن !

خیالم تا حدودی راحت است وقتی که می بینم مهم ترین انتخاب زندگی ام با مولا بودن است...

اما خیلی ها چون من بودند که روزی صعودی داشتند به قله ی انتظار و اکنون در سراشیبی بی معرفتی فقط جانماز آب می کشند!!!

از خداوند معرفتی ابدی می خواهم و انسی همیشگی ...

یا اباصالح المهدی ادرکنی 

  

»» چه خوش است در هوایت به دمی نفس کشیدن

آقاجان آن دم که تو را میخواهمت ، ذره ذره وجودم ملتمسانه تو را می طلبد

آن هنگام که بوی عطر یاس می پیچد در غروب جمعه هایم می خواهمت و آن هنگام که از تمام دنیا دلم می گیرد دوست دارم فریاد کنم و ندای این المهدی را به گوش تمام عالم برسانم

مهدی جان فقط به امید دیدن توست که این رنج بار زندگی را میتوان تحمل کرد و فقط به امید در رکاب تو بودن است که ایلیای من پا به این عرصه خاکی گذاشته است . میخواهم و میدانم که او میتواند یار تو باشد. آقا جان اگر به غلامی قبولش نمایی، اگر .... یعنی میشود ؟

کاش لباس رزم را میشد آسان خرید . کاش چلچله ها که غروب به خانه شان باز می گردند سلام ما را به تو برسانند و بگویند که ما در تدارک آمدنت خیابانها را آب و جارو کرده ایم و گلباران قدومت را به انتظار نشسته ایم.

آقا جان کاش مدینه باشم وقتی می آیی، کاش مدینه باشم وقتی تربت یاس کبود را به همه نشان میدهی. کاش باشم آن دم که باید باشم آخر مگر برای تشییع جنازه مادرت نوکر نمیخواهی ؟ کاش باشم آن دم که باید باشم، کاش ..... کاش

چه خوش است در هوایت به دمی نفس کشیدن

چه خوش است بینهایت شدن و ز دل پریدن

گل باغ آسمانی، دل من هوای تو کرد

دم آخرم بیا تو چو دلم نوای تو کرد

     

اگر به قبر و قیامت اعتقاد داشته باشیم ، خطا نخواهیم کرد

عقیده به ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) اختصاص به اسلام ندارد 

اسناد و مدارک موجود تاریخی نشان می دهد که این اعتقاد، یک اعتقاد جهانی و همگانی و عالم گیر است و منحصر به اسلام و مذهب تشیّع و یا حتّی منحصر به مذاهب شرقی و غربی نیست. برای اثبات این مدّعا کافی است تنها به یک نمونه از اعترافات یکی از خاورشناسان متعصّب یهودی اشاره کنیم:

گلدزیهر، خاور شناس و یهودی متعصّب، درباره جهانی بودن مسأله انتظار و عمومیّت انتظار اقوام مختلف برای ظهور یک «منجی بزرگ» می گوید:

«اعتقاد به بازگشت و ظهور «منجی موعود»، اختصاص به اسلام ندارد... پندارهای مشابهی را می توان در میان اقوام دیگری نیز، به فراوانی یافت...

بنابر اعتقاد «هندوایسم»، «ویشنو» در حالی که بر اسبی سفید سوار است و شمشیری از شعله آتش به دست دارد، در پایان دوره کنونی جهان، به عنوان «کال کی» ظاهر خواهد شد و سرزمین «آریا» را از دست ستمگران غاصب ـ که منظور اقوام فاتح مسلمانند ـ رهایی خواهد بخشید.

در میان اقوام مغول، تا امروز (1910م) این عقیده شایع است که «چنگیزخان» پیش از مرگ خود، وعده کرده است که در هشت ـ یا نُه قرن دیگر از نو، باز در زمین ظاهر خواهد شد و مغولان را از زیر یوغ «چینیان» نجات خواهد داد.

در میان اقوام شرقی و غربی، حتّی در میان سرخ پوستان آمریکا، پندارهای مشابهی درباره بازگشت یا ظهور «منجی موعود» پدید آمده است»( [5] ).

عقیده به ظهور یک «مصلح بزرگ جهانی»، در نزد بسیاری از جوامع قدیمی دیده می شود. این عقیده که در واقع همان «انتظار فرج» مسلمانان است، دارای ابعاد گوناگون فلسفی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و مذهبی است که در زمینه آن، صاحبان ادیان و مذاهب، فیلسوفان و جامعه شناسان، روانکاران و روانشناسان و طرفداران احزاب و مکاتب، بحث بسیار کرده اند. و از این رو:

«یهودی، از همه فرقه هایش، در انتظار ظهور مسیح موعود است که عدالت واقعی را در آخر الزمان در سرتاسر جهان برقرار نماید.

مسیحی، از همه گروه هایش، در انتظار بازگشت مسیح پاک است که شالوده عدالت را در آخرالزمان در پهنه گیتی استوار سازد.

مسلمان، از همه مذاهب مختلفش، در انتظار ظهور حضرت مهدی(علیه السلام) و بازگشت حضرت عیسی(علیه السلام)است که حکومت عدل واقعی را در آخرالزمان در سراسر جهان از کران تا کران بنیان نهند».( [6] )

به امید آن روز. 

وضعیت خانواده ها درآخرالزمان  

 

از ویژگی های خانواده مهدی  باور، شناخت آسیب ها و آفت های نگه داشتن خانوادگی در دوران آخرالزمان، حفاظت و پاک نگه داشتن حریم خانه و خانواده از آسیب ها و آفات آخرالزمانی و جای گزینی «فرهنگ انتظار» در برابر «فرهنگ ابتذال» است.

نابسامانی عاطفی در روابط خانوادگی

از مهم ترین ناهنجاری های خانوادگی در آخرالزمان ایجاد گسست شدید عاطفی بین اعضای خانواده و از هم گسیختگی خانواده هاست. از منظر احادیث اسلامی، در آخرالزمان بنیان خانوده ها به شدت سست و آسیب پذیر خواهد شد و فسادها، فتنه ها و آفت های فراگیر این دوران، در متن تمام خانه های شرق و غرب عالم نفوذ خواهد یافت و نه تنها فرزندان که پدران و مادران را نیز فرا خواهد گرفت:

«در آخرالزمان، خواهی دید که پدران و مادران از فرزندان خود به شدت ناراضی اند و عاق والدین شدن رواج یافته است.

۱ حرمت پدران و مادران سبک شمرده می شود.

۲ فرزند به پدرش تهمت می زند، پدر و مادرش را نفرین می کند و از مرگ آنها مسرور می شود.

۳ در آن هنگام، طلاق و جدایی در خانواده ها بسیار خواهد شد.

۴ در آن زمان، فتنه ها چونان پاره های شب تاریک، شما را فرا می گیرد و هیچ خانه ای از مسلمانان در شرق و غرب عالم نمی ماند؛ مگر اینکه فتنه ها در آن داخل می شوند.

۵ شهوت گرایی و لذت جویی

عفت و نجابت زنان و مردان آخرالزمانی در تاخت و تاز اسب وحشی شهوت تاراج می گردد و روح ایشان به لجن زاری بدبو از بی عفتی و هواپرستی تبدیل می گردد:

«هم و غم مردم (در آخرالزمان) به سیر کردن شکم و رسیدگی به شهوتشان خلاصه می شود، دیگر اهمیت نمی دهند که آنچه می خورند حلال است یا حرام؟ و اینکه آیا راه اطفای غرایزشان مشروع است یا نامشروع؟!

۶ زنان در آن زمان، بی حجاب و برهنه و خودنما خواهند شد.

۷ آنان در فتنه ها داخل، به شهوت ها علاقه مند و با سرعت به سوی لذت ها روی می آورند.

۸ خواهی دید که زنان با زنان ازدواج می کنند.

۹ درآمد زنان از راه خودفروشی و بزهکاری تأمین می گردد.

۱۰ آنان حرام های الهی را حلال می شمارند و بدین سان در جهنم وارد و در آن جاودان می گردند.

۱۱ بی غیرتی خانوادگی

مردان و زنان آخرالزمانی، دچار نوعی «قحط غیرت» می شوند تا جایی که در دفاع از کیان عفت و نجابت خانواده های خود دچار نوعی بی حسی و بی میلی می گردند و گاه به عمد، ناموس خویش را در معرض دید نامحرمان قرار می دهند و حتی به بی عفتی ها و خودفروشی ایشان رضایت می دهند:
«مرد از همسرش انحرافات جنسی را می بیند و اعتراضی نمی کند. از آنچه از طریق خودفروشی به دست می آورد، می گیرد و می خورد. اگر انحراف سراسر وجودش را فرا گیرد، اعتراض نمی کند، به آنچه انجام می شود و در حقش گفته می شود، گوش نمی دهد. پس چنین فردی دیوث است (که بیگانگان را بر همسر خود وارد می کند).»

۱۲ زن پرستی

یکی از آفات و ناهنجاری های خانوادگی در آخرالزمان، زن سالاری تا سر حد زن پرستی و قبله قرار دادن زنان است:

(در آخرالزمان) تمام همت مرد، شکم او و قبله اش، همسر او و دینش، درهم و دینار او خواهد بود.

۱۳ مرد از همسرش اطاعت می کند، ولی پدر و مادرش را نافرمانی می کند.

۱۴ در آخرالزمان زن را ببینی که با خشونت با همسرش رفتار می کند، آنچه را که او نمی خواهد، انجام می دهد، اموال شوهرش را به ضرر وی خرج می کند.

۱۵ مانع تراشی در تربیت دینی فرزندان

از دیگر ناهنجاری های خانوادگی در آخرالزمان، کم توجهی والدین به تربیت دینی فرزندان و مانع تراشی برای علم آموزی دینی و گرایش های الهی آنان است:

«وای بر فرزندان آخرالزمان از روش پدرانشان! نه از پدران مشرکشان، بلکه از پدران مسلمانشان که چیزی از فرایض دینی را به آنها یاد نمی دهند و اگر فرزندشان نیز از پی فراگیری معارف دینی بروند، منعشان می کنند و تنها از این خشنودند که آنها درآمد آسانی از مال دنیا داشته باشند، هر چند ناچیز باشد. من از این پدران بیزارم و آنان نیز از من بیزارند.»

۱۶ آشناگریزی و همسایه آزاری

از آسیب های خانوادگی دوره آخرالزمان، قطع رحم، آشناگریزی و همسایه آزاری به شیوه های گوناگون است:

هنگامی که پیوند خویشاوندی قطع شود و برای اطعام و مهمانی دادن بر یکدیگر منت گذارند… .

۱۷ همسایه به همسایه اش آزار و اذیت می کند و کسی جلوگیری نمی کند.

۱۸ و همسایه را می بینی که همسایه اش را از ترس زبانش اکرام و احترام می کند.

۱۹حرام خوری و آلودگی های اقتصادی

در آخرالزمان بحران اقتصادی حرام به حد اعلای خود می رسد، خانواده ها تقوای اقتصادی را از دست داده و در منجلاب آلودگی های اقتصادی همچون ربا، کم فروشی، رشوه خواری و گران فروشی غوطه ور می گردند:

«هنگامی که ببینی اگر مردی یک روز گناه بزرگی همچون فحشا، کم فروشی، کلاه برداری و شرب خمر انجام نداده باشد، بسیار غمگین و اندوهگین می شود که گویی آن روز عمرش تباه شده است

۲۰ و می بینی که زندگی مردم از کم فروشی و تقلب تأمین می شود.

۲۱ در آن زمان ربا شایع می شود، کارها با رشوه انجام می یابد، مقام و ارزش دین تنزل می نماید و دنیا در نظر آنها ارزش پیدا می کند.